POMELO Y LIMÓN
Begoña Oro
"Jorge e María son dous adolescentes como tantos outros: saen cos seus amigos, comunícanse con eles nas redes sociais, namóranse... Todo isto sería normal se as nais de María e Jorge non fosen tan famosas. Os dous mozos ven envolvidos nunha espiral de rumores da que só saen lembrando que as palabras que eliximos para contar a nosa historia son as que realmente dan forma ao noso mundo".
... E resulta curioso, dada a importancia que ten, logo, o xeito de contar (que dá forma á nosa vida), o xeito en que a autora nos relata a relación entre estes dous adolescentes. Pode ser que esta historia, a de Jorge e María, fora outra se, efectivamente, as súas nais non foran tan famosas ou, sobre todo, se non foran "os outros" os que intentaron contar e manipular a súa historia ao xeito que máis lles interesaba a eles. Sorprende, por tanto, a identidade do narrador que, este si, faino co beneplácito dos protagonistas.
Begoña Oro, zaragozana de nacemento, estudiou Dereito e Humanidades na especialidade de Literatura. Leva moitos anos vinculada ao mundo do libro como traductora, autora -non só  en Literatura Infantil e Xuvenil- e como editora. Traballa ademáis en plans lectores en centros escolares. É unha das primeiras escritoras en simultanear o libro tradicional en papel co uso de internet. Con este libro, Pomelo y Limón gañou o Premio Gran Angular 2011 de Literatura Xuvenil. Podes acceder á sua páxina aquí e ler unha entrevista con ela aquí.

Comentarios

Alfonso ha dicho que…
Un libro de redacción áxil e rápida lectura. Non conta ningunha historio nova, pero conta vellas historias dunha forma un pouco diferente
Isa ha dicho que…
Gustoume moito do que fala e como conta a historia. Leese moi rápido e acaba enganchando. O que mais me gustou dos que levamos lidos
Re menor ha dicho que…
Es un libro que me ha gustado mucho, y no por eso que dicen los mayores de que "a los adolescentes sólo nos gusta leer literatura juvenil que narre historias de amor".
En parte me he sentido identificada y creo que muchos adolescentes como yo lo han hecho.
Me ha gustado mucho la experiencia de poder hablar (aunque fuera por skype) con la autora. Aunque yo no hice ninguna pregunta (yo también soy muy tímida) han sido interesantes muchas de las cosas que nos ha contado.
Espero con impaciencia noticias sobre su nuevo libro.
Sara ha dicho que…
Me gustó mucho este libro, posiblemente el que más, ya que, aunque es algo lo que siempre leemos del amor y esas cosas, pues engancha mucho y es muy original (sobretodo lo del blog)
Lara ha dicho que…
Me gusto muchisimo es un libro mui facil de leer y entretenido espero leer mas asi.
Laura ha dicho que…
Este libro é totalemte diferente ao anterior pero que tamén deixa a súa ensinanza. Deixando a parte a historia de amor que, sendo sincera, non me entusiasmou demasiado, quizais porque non son moito destas lecturas. Estou totalmente de acordo con que cada persoa debe vivr a súa vida e deixar de meterse na dos demais. Aínda que creo que todo o mundo, nalgún momento é ou foi cotilla e, quen diga o contrario, mente. Tivo que haber algún momento no que preguntases: quen? ou que pasou? Sen que ninguén che chamase.
Unha das cousas que máis me gustan deste libro é a forma de comunicarse de Jorge: mediante debuxos. Xa que non só con plabras podes dicir algo, os debuxos, os xestos, as miradas... tamén falan.
E, para rematar, destacar a páxina 229, que me encantou a forma en que a autora expresou que cada persoa escolle como contar os seus recordos e , dependendo como os contamos, serán dun xeito ou doutro (bos, malos...). Cada cal elixe a calidade dos seus recordos.
-----------------------------------
Este libro es totalmente diferente al anterior pero que también deja su enseñanza.
Dejando a parte la historia de amor que, siendo sincera, no me entusiasmó demasiado, quizás porque no soy mucho de estas lecturas. Estoy totalmente de acuerdo con que cada persona debe vivir su vida y dejar de meterse en la de los demás. Aun que creo que todo el mundo, en algún momento es o ha sido cotilla y, quien diga lo contrario, miente. Tuvo que haber algún momento en el que preguntaras ¿quién? O ¿qué pasó? Sin que nadie te llamara.
Una de las cosas que más me gustan de este libro es la forma de comunicarse de Jorge: mediante dibujos. Ya que no solo con palabras pueden decir algo, los dibujos, los gestos, las miradas… también hablan.
Y, por último, destacar la página 229, que me encantó la forma en que la autora expresó que cada persona escoge como contar sus recuerdos y, dependiendo como los contamos, serán de una manera o de otra (buenos, malos…). Cada cual elige la calidad de sus recuerdos.
Zeltia ha dicho que…
Ao principio non me gustou moito o libro, pois parecianme contos dos de sempre, pero ao final resultou que me acabou enganchando, e inda que non puden asistir ao encontro vía web coa autora, supoño que foi moi interesante polo que me contaron os compañeiros e compañeiras do club.
Ana Rosa ha dicho que…
Yo aún no acabé de leerlo pero tiene buena pinta.
¡He visitado el blog de María y me encanta!
Y yo que creía que no existía ese blog...