A PRAIA DOS AFOGADOS
Domingo Villar

Despois do éxito de Ollos de auga, con máis de 10.000 exemplares vendidos, Domingo Villar preséntanos A praia dos afogados, editada por Galaxia, unha apaixonante novela de intriga que mergulla o lector no mundo da Galicia mariñeira, desde os areais das Rías Baixas á paisaxe urbana e as tabernas da cidade de Vigo. Domingo Villar volve introducir o lector nunha intriga sen acougo. Unha pescuda policial protagonizada polo inspector Leo Caldas, tamén é unha esculca na memoria e nas ilusións non cumpridas.
A novela parte dun descubrimento estarrecedor. Unha mañá, o cadáver dun mariñeiro é arrastrado pola marea ata unha praia da vila de Panxón, na ría de Vigo. Se non fose porque ten as mans atadas cunha brida de plástico, Xusto Castelo había ser outro mariñeiro que encontrou a súa tumba entre as ondas mentres pescaba. Sen testemuñas nin rastro da embarcación do finado, o lacónico inspector Leo Caldas mergúllase no ambiente mariñeiro para tratar de clarexar o crime entre homes e mulleres que recean de desvelar as súas sospeitas e que, cando deciden falar, apuntan nunha dirección insólita de máis. Un caso difícil para Caldas, que pasa malos momentos: o único irmán do seu pai está enfermo de gravidade e a súa colaboración no programa radiofónico de Onda Vigo estase volvendo cada vez máis inaturable. Tampouco non facilita as cousas o carácter arroutado de Rafael Estévez, o seu axudante aragonés, que non se dá adaptado á retranca e os sobreentendidos dos galegos.

Domingo Villar (Vigo, 1971) vive en Madrid, onde traballou como guionista de cinema e televisión. Coa súa primeira novela, Ollos de Auga (2006, 6ª edición no 2009), obtivo o Premio Frei Martín Sarmiento (concedido por alumnos e alumnas lectores de toda Galicia) e, coa súa tradución para o castelán (Editorial Siruela), os premios Sintagma e Brigada 21. Tamén foi finalista en dúas categorías dos Crime Thriller Awards en Gran Bretaña

Comentarios

Álvaro Trillo 3°A ha dicho que…
A película como tal estaba ben, pero como adaptación deixa moito que desear. Non se mencionan cousas como o tema de Alba, o can que sempre seguía ó pai do protagonista ou o programa de radio deste, ao que lle daban importancia no libro, incluso capítulos enteiros. Tampouco se fixo fincapé na necesidade de fumar de Leo, porén, no libro mencionábase moitas veces cando este xogaba co paquete de cigarrillos ou simplemente collía un cando necesitaba pensar. En fin, o libro estuvo ben, é un pouco largo pero vale totalmente a pena.